Nun contorno tan humanizado como o que temos en Pontevedra, o lobo, que é un animal cunha extraordinaria capacidade de adaptación, é quen de convivir entre nós pasando inadvertido.
Recentemente puiden observar como o lobo, que é moi curioso, contemplaba con atención o desenvolvemento da vida desoutro animal co que mantén unha relación tan complexa como é o home. Chegaba nas primeiras horas do día un lobo, probablemente cansado da súa actividade nocturna na procura de alimento, e escolleu un claro na vexetación para descansar e quentarse cos primeiros raios de sol que comezaban a aloumiñar o monte. Permaneceu alí un bo anaco, ata que de súpeto ergueu a súa poderosa cabeza coas orellas ergueitas fixando a vista nun camiño. Estaba observando como unha persoa avanzaba nunha bicicleta de montaña polo tramo que el percorrera antes. Cando o ciclista saíu do seu campo visual, o lobo ergueuse e deu uns pasos ata chegar ó bordo do mato de toxo para poder ver como as derradeiras pedaladas se perdían ó lonxe. Ó mesmo tempo na zona máis baixa da montaña, víanse dúas persoas traballar arreo nunha granxa.
Esta é a maneira que nos tocou vivir, moitos en pouco espazo. Temos que aprender a convivir respectando o medio natural e a tódolos elementos que forman parte del.
